بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

بنام خداوند بخشاينده مهربان

إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ يُحَلَّوْنَ فِيها مِنْ أَساوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَ لُؤْلُؤاً وَ لِباسُهُمْ فِيها حَرِيرٌ

همانا خدا درآرد آنان را كه ايمان آوردند و كردار شايسته كردند باغهايى كه روان است زير آنها جويها زيب داده شوند در آن با دستبندهايى از زر و مرواريد و جامه ايشان است در آن حرير

وَ هُدُوا إِلَي الطَّيِّبِ مِنَ الْقَوْلِ وَ هُدُوا إِليٰ صِراطِ الْحَمِيدِ

و رهبرى شدند بسوى پاكيزه از سخن و رهبرى شدند بسوى راه خداوند ستوده

إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ يَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ الَّذِي جَعَلْناهُ لِلنَّاسِ سَواءً الْعاكِفُ فِيهِ وَ الْبادِ وَ مَنْ يُرِدْ فِيهِ بِإِلْحادٍ بِظُلْمٍ نُذِقْهُ مِنْ عَذابٍ أَلِيمٍ

همانا آنان كه كفر ورزيدند و باز مى‌دارند از راه خدا و مسجد حرام كه گردانيديمش براى مردم يكسان نشيمن گزيده (مانده) در آن و بيابانى (دشت‌نشين) و آنكه خواهد در آن كجروى را به ستم چشانيمش از عذابى دردناك

وَ إِذْ بَوَّأْنا لِإِبْراهِيمَ مَكانَ الْبَيْتِ أَنْ لا تُشْرِكْ بِي شَيْئاً وَ طَهِّرْ بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَ الْقائِمِينَ وَ الرُّكَّعِ السُّجُودِ

و هنگامى كه جايگاه گردانيدم براى ابراهيم جاى خانه را كه شرك نورز به من چيزى را و پاك گردان خانه مرا براى طواف‌كنندگان و بپاى‌ايستادگان و ركوع‌كنندگان سجده كنندگان

وَ أَذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجالاً وَ عَليٰ كُلِّ ضامِرٍ يَأْتِينَ مِنْ كُلِّ فَجٍّ عَمِيقٍ

و بانگ برآور در مردم به حج آيندت پيادگان و بر هر اشترى لاغر كه مى‌آيند از هر دره‌اى ژرف

لِيَشْهَدُوا مَنافِعَ لَهُمْ وَ يَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ فِي أَيَّامٍ مَعْلُوماتٍ عَليٰ ما رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعامِ فَكُلُوا مِنْها وَ أَطْعِمُوا الْبائِسَ الْفَقِيرَ

تا بنگرند سودهايى براى خويش و ببرند نام خدا را در روزهايى دانسته بر آنچه روزيشان داده است از دامهاى چهارپا پس بخوريد از آن و بخورانيد به بينواى درويش

ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَ لْيُوفُوا نُذُورَهُمْ وَ لْيَطَّوَّفُوا بِالْبَيْتِ الْعَتِيقِ

پس تا بگذارند چرك (آلايش) خويش را و وفا كنند به نذرهاى خود و طواف كنند گرد خانه كهن

ذٰلِكَ وَ مَنْ يُعَظِّمْ حُرُماتِ اللَّهِ فَهُوَ خَيْرٌ لَهُ عِنْدَ رَبِّهِ وَ أُحِلَّتْ لَكُمُ الْأَنْعامُ إِلَّا ما يُتْليٰ عَلَيْكُمْ فَاجْتَنِبُوا الرِّجْسَ مِنَ الْأَوْثانِ وَ اجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ

اين و هر كه بزرگ شمرد حرمتهاى خدا را پس آن بهتر است براى او نزد پروردگارش و حلال شد براى شما چهارپايان مگر آنچه خوانده شود بر شما پس دورى گزينيد از پليدى يعنى بتان و دورى گزينيد از سخن ناروا

حُنَفاءَ لِلَّهِ غَيْرَ مُشْرِكِينَ بِهِ وَ مَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَكَأَنَّما خَرَّ مِنَ السَّماءِ فَتَخْطَفُهُ الطَّيْرُ أَوْ تَهْوِي بِهِ الرِّيحُ فِي مَكانٍ سَحِيقٍ

يكتاپرستان براى خدا نه شرك‌ورزندگان بدو و آنكه شرك ورزد به خدا پس گوئيا درافتاده است از آسمان تا بربايدش پرنده يا بپراكندش باد به جايى دور (يا رانده)

ذٰلِكَ وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَي الْقُلُوبِ

اين و هر كه بزرگ شمرد شعارهاى خدا را همانا آن است از پرهيزكارى دلها

لَكُمْ فِيها مَنافِعُ إِليٰ أَجَلٍ مُسَمًّي ثُمَّ مَحِلُّها إِلَي الْبَيْتِ الْعَتِيقِ

براى شما است در آن سودهايى تا سرآمدى نامبرده سپس فرودگاهش بسوى خانه است كهن

وَ لِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنا مَنْسَكاً لِيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَليٰ ما رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعامِ فَإِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَلَهُ أَسْلِمُوا وَ بَشِّرِ الْمُخْبِتِينَ

و براى هر ملتى نهاديم پرستشى تا ببرند نام خدا را بر آنچه روزيشان داد از دامهاى چهارپا و خداى شما خداوند يكتا است پس براى او اسلام آريد و مژده ده به فروتنان

الَّذِينَ إِذا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ الصَّابِرِينَ عَليٰ ما أَصابَهُمْ وَ الْمُقِيمِي الصَّلاةِ وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ

آنان كه هر گاه ياد شود خدا بترسد دلهاشان و شكيبايان بر آنچه رسدشان و بپادارندگان نماز و از آنچه روزيشان داديم ببخشند

وَ الْبُدْنَ جَعَلْناها لَكُمْ مِنْ شَعائِرِ اللَّهِ لَكُمْ فِيها خَيْرٌ فَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْها صَوافَّ فَإِذا وَجَبَتْ جُنُوبُها فَكُلُوا مِنْها وَ أَطْعِمُوا الْقانِعَ وَ الْمُعْتَرَّ كَذٰلِكَ سَخَّرْناها لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ

و اشتران فربه (قربانى) گردانيديم آنها را براى شما از شعارهاى خدا شما را است در آنها خوبيى پس ببريد نام خدا را بر آنها صف‌آرندگان تا گاهى كه بيفتد پهلوهاى آنها بخوريد از آنها و بخورانيد بينوا و دريوزه را بدينسان رام گردانيديمشان براى شما شايد شما سپاس گزاريد

لَنْ يَنالَ اللَّهَ لُحُومُها وَ لا دِماؤُها وَ لٰكِنْ يَنالُهُ التَّقْويٰ مِنْكُمْ كَذٰلِكَ سَخَّرَها لَكُمْ لِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَليٰ ما هَداكُمْ وَ بَشِّرِ الْمُحْسِنِينَ

هرگز نرسد خدا را گوشتها و نه خونهاى آنها و ليكن رسدش پرهيزكارى از شما بدينگونه رام كرديم آنها را براى شما تا بزرگ شمريد خدا را بر آنچه راهبريتان كرد و بشارت ده نيكوكاران

إِنَّ اللَّهَ يُدافِعُ عَنِ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ كُلَّ خَوَّانٍ كَفُورٍ

همانا خدا دفاع كند از آنان كه ايمان آوردند همانا خدا دوست ندارد هر خيانتكار ناسپاسى را

أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَ إِنَّ اللَّهَ عَليٰ نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ

رخصت داده شد (يا اعلام شد) بدانان كه پيكار مى‌شوند كه ستم شدند و همانا خدا است بر يارى آنان توانا

الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَنْ يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَ لَوْلا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوامِعُ وَ بِيَعٌ وَ صَلَواتٌ وَ مَساجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيراً وَ لَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ

آنان كه برون رانده شدند از خانه‌هاى خود به ناحق جز آنكه مى‌گفتند پروردگار ما خدا است و اگر نبود دورساختن خدا مردم را گروهى با گروهى همانا ويران مى‌شدند پرستشگاه‌ها و كليساها و نمازها و مسجدهايى كه برده شود در آنها نام خدا بسيار و البته يارى كند خدا هر كه را ياريش كند همانا خدا است تواناى عزتمند

الَّذِينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّكاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ وَ لِلَّهِ عاقِبَةُ الْأُمُورِ

آنان كه اگر فرمانروائيشان دهيم در زمين بپاى دارند نماز را و بدهند زكات را و فرمان رانند به خوبى و بازدارند از بدى و براى خدا است فرجام كارها

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ لا أُقْسِمُ بِهٰذَا الْبَلَدِ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند نيارم بدين شهر

وَ أَنْتَ حِلٌّ بِهٰذَا الْبَلَدِ

و تويى جاى گزين در اين شهر

وَ والِدٍ وَ ما وَلَدَ

و پدرى و آنچه فرزند نهاد

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي كَبَدٍ

كه آفريديم انسان را در رنج

أَ يَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ

آيا پندارد كه توانايى ندارد هرگز بر او كسى

يَقُولُ أَهْلَكْتُ مالاً لُبَداً

گويد تباه كردم مالى انبوه را

أَ يَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ

آيا پندارد كه نديدش كسى

أَ لَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ

آيا ننهاديم برايش ديدگانى

وَ لِساناً وَ شَفَتَيْنِ

و زبانى و لبانى

وَ هَدَيْناهُ النَّجْدَيْنِ

و رهبريش كرديم بدان دو پشته

فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ

پس برنيامد (يا نگذشت) بر آن پشته

وَ ما أَدْراكَ مَا الْعَقَبَةُ

و چه دانستت چيست آن پشته

فَكُّ رَقَبَةٍ

آزادكردن يك بنده

أَوْ إِطْعامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ

يا خورانيدنى در روز پريشانى (يا روزى دارنده گرسنگى)

يَتِيماً ذا مَقْرَبَةٍ

به يتيمى خويشاوند

أَوْ مِسْكِيناً ذا مَتْرَبَةٍ

يا بينوايى خاكسار (يا نيازمند)

ثُمَّ كانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ وَ تَواصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ

سپس گشت از آنان كه ايمان آوردند و سفارش كردند به شكيبايى و سفارش كردند به مهربانى كردن

أُولئِكَ أَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ

آنانند ياران راست